İki kız kardeş, madende çalıştıkları düşünülen bir şaftın içine, biri başkasının üzerine gelecek formda gömülmüş halde bulundu. Daha genç olan kardeşin iskeleti yerin 6 metre altında, başkasınınki ise onun 1 metre daha altındaydı. Hafriyatlarda ayrıyeten bir köpek kafatası ve yeni doğmuş, fakat kız kardeşlerle genetik bağı bulunmayan bir bebeğin kalıntılarına da rastlandı. Bu gizemli defin, hâlâ bilim insanlarını şaşırtıyor.
Araştırmacılar iskeletlerde şiddetli mevt ya da hastalığa dair direkt bir iz bulamadı. Lakin fizikî izlere nazaran, ağır yaralanmalara karşın çalışmaya zorlandıkları düşünülüyor. Bilhassa büyük kardeşin kolunda yarısı kaynamış bir kırık tespit edildi.
Radyokarbon tarihleme, kız kardeşlerin MÖ 4050–4340 yılları ortasında yaşadığını ortaya koydu. Diş ve kemiklerdeki izotop tahlilleri, çocukluklarında yetersiz beslendiklerini ve hastalık geçirdiklerini, lakin yetişkinlikte güçlü ve âlâ beslenmiş olduklarını gösteriyor. Ömürleri boyunca ağır iş yüküne maruz kaldıklarına dair deliller, omurga deformasyonları ve yaralanmalarla destekleniyor.
Araştırmaya nazaran, bu periyot yeni bir toplumsal tertibin başlangıcına işaret ediyor: “En ağır iş artık en güçlüler tarafından değil, en kolay sömürülebilen bireyler tarafından yapılıyordu.”
Bu kız kardeşlerin bu sömürü nizamının bir kesimi olabileceği düşünülüyor.
Genetik tahliller, küçük kardeşin ela ya da yeşil gözlü ve koyu saçlı, büyük kardeşin ise mavi gözlü ve sarı saçlı olduğunu ortaya koydu. Uzunlukları yaklaşık 1,5 metre olan bayanlar, ince yapılı lakin ağır yük taşıyabilecek güçteydi. Et tüketimlerinin devir Avrupa ortalamasına nazaran daha yüksek olduğu da belirlendi.
İskeletlerden yola çıkarak oluşturulan 3D rekonstrüksiyonlar, silikon, alçı, protez göz ve gerçek saçla üretildi. Kıyafetler, Neolitik devirden kalma dokuma modüllerine dayanarak modellendi. Büyük kardeş ketenden yapılmış kolay bir bluz ve örtü giyerken, saçlarını bir fileyle toplamıştı. Küçük kardeşin bluzu daha kalın kumaştandı ve saçına örgü halinde kumaş kesimleri eklenmişti.