Eskiden ender görülen asırlık beşerler, günümüzde süratle artan bir nüfus kümesini oluşturuyor. 1970’lerden bu yana her 10 yılda bir iki katına çıkan bu küme, bilim insanlarının dikkatini çekmeye devam ediyor.
Karolinska Enstitüsü’nden Karin Modig ve grubunun yürüttüğü çalışma, 44 bin İsveçli’nin sıhhat bilgilerini inceledi. 64-99 yaş aralığında sıhhat taramasından geçen bu bireyler, 35 yıl boyunca takip edildi. Araştırmada, bu bireylerin kanlarında bulunan 12 biyobelirteç tahlil edildi.
Bu biyobelirteçler, iltihaplanma, metabolizma, karaciğer ve böbrek işlevleri, anemi ve beslenme durumu ile ilişkilendirildi. Çalışma sonucunda, 1.224 kişinin (yüzde 2.7) 100 yaşına ulaştığı belirlendi. Bu şahısların büyük çoğunluğunu (yüzde 85) bayanlar oluşturuyordu.
Araştırmaya nazaran, 100 yaşına ulaşan şahısların kan şekeri (glukoz), kreatinin ve ürik asit düzeyleri daha düşük çıktı. Ayrıyeten, bu bireyler ekseriyetle çok yüksek yahut çok düşük biyobelirteç bedellerine sahip değildi.
Örneğin, erken yaşlarda 6.5 mmol/L üzerinde kan şekeri düzeyine sahip olmak yahut kreatinin düzeyinin 125 µmol/L’yi aşması, 100 yaşına ulaşma mümkünlüğünü düşürdü.
Araştırmacılar, kolesterol ve demir düzeylerinin de uzun ömürle temaslı olduğunu belirledi. Düşük kolesterol ve demir düzeylerine sahip bireylerin 100 yaşına ulaşma bahtının daha düşük olduğu görüldü.
Buna karşılık, yüksek glukoz, kreatinin, ürik asit ve karaciğer işlevlerini gösteren belirteçler, uzun ömür bahtını azalttı. Bilhassa yüksek ürik asit düzeyine sahip bireylerin 100 yaşına ulaşma ihtimali yüzde 1.5 iken, düşük düzeye sahip olanların oranı yüzde 4 olarak hesaplandı.
Çalışma, hangi genetik yahut ömür şekli faktörlerinin bu biyobelirteç düzeylerini belirlediğini kesin olarak ortaya koyamıyor. Lakin araştırmacılar, beslenme ve alkol tüketiminin kıymetli bir rol oynayabileceğini düşünüyor.
Araştırmacılar, yaş ilerledikçe böbrek ve karaciğer işlevleri ile kan şekeri ve ürik asit düzeylerini takip etmenin kıymetli olabileceğini belirtiyor.