D vitamini, bilhassa yağlı balık, yumurta ve mantar üzere hudutlu sayıda besin yoluyla alınabiliyor. Lakin temel olarak güneş ışığına maruz kaldığında bedende sentezleniyor. Kalsiyum emiliminin yanı sıra bağışıklık sistemi, hücre büyümesi, metabolizma ve sinir-kas sistemi fonksiyonları için kritik bir rol oynuyor.
D vitamini eksikliği, daha evvel de MS için bir risk faktörü olarak tanımlanmıştı. Bu nedenle araştırmacılar, MS’e dönüşme riski taşıyan klinik izole sendrom (CIS) tanısı konmuş 303 gönüllüyle iki yıllık bir klinik çalışma yürüttü.
Katılımcıların yarısından fazlasına her iki haftada bir yüksek doz kolekalsiferol (D3 vitamini) verilirken, öteki kümeye plasebo uygulandı. Çalışma sonunda D vitamini alan kümede beyin ve omurilikte daha az lezyon gözlendi.
Science Alert’^te yer alan habere nazaran; hastalığın ilerleme oranı, D vitamini kümesinde yüzde 60,3 iken, plasebo kümesinde bu oran yüzde 74,1 olarak belirlendi. Araştırmacılar, bu farkın istatistiksel olarak manalı olduğunu ve D vitamininin CIS sonrası hasarı önlemede tesirli bir tedavi alternatifi olabileceğini belirtiyor.
En olumlu sonuçlar; şiddetli D vitamini eksikliği bulunanlarda, beden kitle indeksi olağan olanlarda ve başlangıçta omurilik lezyonu olmayanlarda gözlemlendi. Bu da tedavinin en çok hangi hasta profiline yarar sağlayabileceğini gösteriyor.
Ancak araştırmada semptomlara dair datalarla, MRI görüntüleme bulguları ortasındaki fark daha az bariz. Relaps (atak) oranlarında ise kümeler ortasında manalı bir fark bulunmadı. Bu nedenle D vitamininin klinik semptomlara tesiri şimdi net değil.
Uzmanlar, yüksek doz D vitamini desteğinin bağışıklık sistemini nasıl etkilediğini ve bunun MS üzere bağışıklık sistemiyle alakalı hastalıklarda nasıl bir sonuç doğurabileceğini anlamak için daha fazla araştırma yapılması gerektiğini vurguluyor.
Araştırmacılar, “Bu bulgular, yüksek doz D vitamini desteğinin destekleyici tedavi olarak kullanılması ihtimalini araştırmak için daha ileri çalışmaları teşvik ediyor” açıklamasında bulundu.