Güner’in babası İbrahim Can, “Eyüp benim öz oğlum değil, ikinci eşimin çocuğuydu. 9 aylıktı ben annesiyle evlenince. O günden beri ben büyüttüm, ben baktım. Emekliyim ancak yetmiyor. 16 bin lira maaşla ne yapabilirim? Hâlâ çalışıyorum. Oğlum da takviye olmak istedi. Arkadaşım bir dönerci dükkanı açmıştı, ‘Abi bana bir çocuk lazım’ dedi. ‘Tamam’ dedim. Nereden bilecektim ki bu türlü bir şey olacağını” tabirlerini kullandı.
“KAFAMDA BİR SÜRÜ SORU İŞARETİ VAR”
Yaşanan olayla ilgili şimdi tam bir bilgiye sahip olmadıklarını belirten Baba Can, “Biz yalnızca duyumlarımızı, isimli tıptan bize savcılığın söylemiş olduğu şeyi biliyoruz. Ben yıkadım çocuğumun cenazesini. Bildiğim, iş yerinde çalıştıkları arkadaşlarının konuşmuş olduğu şeyler… Ne bileyim, başımda bir sürü soru işaretleri var. Hangi birini anlatayım ki size” diyor.
“KAMERA MANZARALARINDA OĞLUM KAÇIYOR”
Kendisine anlatılanları özetleyen Can, “O anda orada bulunanlar dükkanın içinde şakalaştıklarını söylediler. Sonra bunların ustası, demiş ki, ‘Oğlum dükkanda müşteri var, çıkın dışarıda şakalaşın.’ Dışarıya çıkıyorlar. Yani dışarıda ne konuşuyorlar, ne ediyorlar bilmiyorum… Benim çocuk kamera kayıtlarında önden gidiyor, o arkadan… Hani çocuğu tehdit eder üzere yürüyor” diye anlattı.
Kamera kayıtlarında ses olmadığını belirten Can, “Ne konuşuyor anlaşılmıyor. Gel buraya gibisine işarette bulunuyor. Artık küfürlü mü konuşuyor, ‘Gel buraya’ mı diyor, onu tam olarak bilmiyorum. Bayağı bir aralık açılıyor ortalarında. Vuran çocuk ayağındaki terliği çıkartıyor, bunun peşine süratli bir biçimde koşuyor. Bu da artık daima kaygıyla mı, panikle mi, orada çok eski bir pasaj var, pasajın girişinden giriyor, diğer bir imaj yok esasen. Aslında sonra çocuğu meyyit buluyorlar” dedi.
“VÜCUDUNDA KESİKLER VARDI”
Evrensel’den Aksiyon Nazlıer’ın haberine nazaran; Baba Can, oğlunun bedeninde gördüğü kesiklere dikkat çekerek, olayın sıradan bir düşme olayı olmadığını düşündüklerini tabir etti. “Savcı ‘Bıçaklanma değil’ diyor. Çocuğun bedeninde iki – üç yerde kesik izleri vardı. Ben kendi gözlerimle gördüm. Lakin bunlar bıçak izleri değil dediler. Kaçarken bir yere de sürtmüş, parçalanmış olabilir. Kaçarken yahut düştüğü yerde bir şeyler varsa parçalamış olabilir. Olağan düşmüşse yalnızca çocuğun boynu kırılmış. Öbür hiçbir yerinde çizik, leke yoktu.”
Otopsi raporunu beklediklerini söyleyen Can, “Adli tıptan gelecek sonuçları bekliyoruz. Burada bir ay, bir buçuk ay falan bulur diyorlar” dedi.
İlk müdahaleye dair bilgiler veren Can, ambulans ve hastane sürecini şöyle aktardı: “Ben sordum, ‘Ne oluyor içeride, neler oluyor bu çocuğa?’ dedim. Dediler ki, ‘Bu bir düşme olayı değil, bıçaklanma olayı olabilir.’ Acil tabibi da, ‘Bıçak darbesi de olabilir. Rastgele bir kesici aletle kesilmiş olabilir’ dedi.”
“OKUL MASRAFLARINI KENDİSİ ÇIKARIYORDU”
Baba İbrahim Can emekli, lakin geçinemediği için bir gazinoda piyanistlik yapıyor. Anlattığı tablo, yalnızca bir ailenin değil milyonlarca fakir hanenin öyküsü:
“Şimdi soracaksınız bu çocuk bu yaşta neden çalışıyor. Emekliyim, hâlâ çalışıyorum. 16 bin 800 lira maaşla geçinilir mi? Kiraya 10 bin lira veriyorum. Eyüp de bunu görüyordu, okul masraflarını çıkarmak için çalışmak istedi. Başta karşı çıktım endüstride çalışmak istedi. Sanayi bize uzak. E5’ten geçmen lazım dedim, gidemezsin, bisikletle olmaz dedim.”
Kısa müddet sonra, babasının bir arkadaşı dönerci dükkanı açtı. Ağır dönemdi, yazlık bölgede gece dönercilik yaygındı. Baba Can, “Arkadaşım dedi ki ‘Abi senin oğlandan birini ver, elim ayağım olur. Masalara baksın, kül tablası değiştirsin, harçlığını da veririm’ dedi. Tamam dedim fakat bir kaideyle: Kendin alacaksın, kendin getireceksin. Getirip götürüyordu. Gece 12–1 üzere işi bitiyordu. Bir gün ‘Gelmek istemiyorum’ dedi. ‘Niye oğlum?’ dedim. ‘Baba tam müşteri saati oluyor, bahşiş veriyorlar, para biriktiriyorum. Kendi kıyafetimi, ayakkabımı alıyorum’ dedi. Okul masraflarını kendisi çıkarıyordu. Kendine üst baş alınca bize dayanak olunca memnun oluyordu.”