Japonya’da sayıları milyona yaklaşan insan, yıllardır odalarına kapanarak toplumdan büsbütün kopmuş bir hayat yaşıyor. “Hikikomori” ismi verilen bu bireyler, çalışmayı ve toplumsal etkileşimi reddediyor; dış dünyayla bağlarını sadece internet üzerinden sürdürüyor.
10 YILDIR ODASINDAN BİLE ÇIKMIYOR
+90’ın derlediği habere nazaran 32 yaşındaki Yusuke, son on yılı neredeyse hiç dışarı çıkmadan geçirdi. Çocukluk periyodunda sıradan bir hayatı olsa da üniversitede yaşadığı zorbalık ve travmalar onu içine kapattı. Artık günlerini televizyon sesi eşliğinde tavanlara bakarak geçiriyor. “Dünyadan korkuyorum. Kolay bir telefon görüşmesi bile beni gerilime sokuyor” diyor…
AİLELER ÇARESİZLİK İÇİNDE…
Hikikomorilerin büyük çoğunluğu hala ebeveynleriyle yaşıyor. Yusuke’nin annesi üzere birçok ebeveyn, çocuklarını dışarı çıkmaya ikna etmek için tekraren deneme yapıyor. Lakin birden fazla vakit sonuç alınamıyor… Bu durum aileleri de depresyona sürüklüyor.
SESSİZ ÖLÜMLERİN SAYISI ARTIYOR
Japonya’da her yıl yaklaşık 30 bin hikikomori ömrünü kaybediyor. Birçoklarının vefatı canına kıyma değil; kimsenin farkında bile olmadığı sessiz vefatlar… Hatta birtakım hadiselerde komşular, vefattan haftalar sonra meskenden gelen kokuyla gerçeği öğreniyorlar.
NEDEN ‘HİKİKOMORİ’ OLUYORLAR?
Uzmanlara nazaran bu olgu, 1990’ların ekonomik kriziyle birlikte ortaya çıktı. Japon toplumunun katı çalışma kültürü ve yüksek beklentileri, bireyler üzerinde büyük baskı yaratıyor. Kurallara uyamayan bireyler, kendilerini “işe yaramaz” ve “utanç kaynağı” olarak görerek meskenlerine kapanıyor.
YARIM MİLYON SESSİZ HAYAT
Bazı sivil toplum kuruluşları, hikikomorileri meskenlerinden çıkarmak için küçük adımlar atıyor. İştirakçilere iş eğitimi veriliyor, toplumsal bağlantı pratikleri öğretiliyor. Başarılı olanlar, yavaş yavaş yine iş hayatına dönebiliyor.
Bugün Japonya’da yaklaşık yarım milyon hikikomori olduğu varsayım ediliyor. Birden fazla hala dış dünyaya adım atamasa da küçük bir kısmı yaşadıkları tecrübeyi manalı bir hayata dönüştürmeye çalışıyor. Onların varlığı, japon toplumuna farklı bir soruyu hatırlatıyor:
“Gerçekten üretkenlik mi insanı pahalı kılar yoksa hayatın kendisi mi?”