‘Evde kalıp piyano çalışmak için hasta numarası yapardım’
– Piyanoya 3.5 yaşında başlamışsınız evvel biraz o yıllara gidebilir miyiz?
Sanırım ben çok istekli bir çocukmuşum ki annem o kadar erken yaşta başlatmış piyanoya… 4-5 yaş konser fotoğraflarımı görünce ben de şaşırıyorum aslında ne kadar küçükmüşüm diye lakin nasıl da memnunum hepsinde, gülücükler saçıyorum etrafa seyirciyi selamlarken.
Her konsere yeni bir elbise ve yeni rugan ayakkabılar, çok küçük yaşta renkli ve heyecanlı lakin bir o kadar da önemli ve disiplinli bir hayat. Her konserin farklı bir hatırası…
Bir röportajımda “Bir de bebeklerle oynayabilsem” diye keder yanmışım fakat geçenlerde gazete arşivimi düzenlerken gördüm, herhalde aksi bir günüme denk gelmişim. Aslında biraz aksiydim de, okula giderken de bazen söylenirdim…
‘Anneme hayrandım’
Hep konutta kalıp piyano çalışmak için hasta numarası bile yapardım, annem de çabucak inanırdı. Bu ortada annem zati çok uzun yıllar, sanırım 17 yıl, o periyodun en düzgün piyanistlerini yetiştiren Ferdi Statzer’in öğrencisi olmuş, hasebiyle piyano derslerime daima benimle bir arada girer ve hocasının verdiği talimatlar doğrultusunda da konutta beni çalıştırırdı. Sonra da piyanoya kendi geçer, beni kıskandıracak derecede güç modüller çalardı. Chopin Etütler, Polonezler, Konçertolar… Ben de onları çalacağım günleri hayal ederek bir kenarda hayranlıkla onu izlerdim. Günlerimiz daima müzikle dopdolu geçerdi…
‘Çok kıymetli bir fırsat yakaladım’
– Salzburg’daki Mozarteum Müzik Üniversitesi’nin “Harika Çocuklar” sınıfına tam burslu kabul edilmişsiniz. Salzburg ve akabinde Londra size neler kattı?
Salzburg Mozarteum’a tam burslu olarak kabul edildiğimde aslında ailemden başka yaşamak için çok küçüktüm ancak mecburen tek başıma da olsa gitmek zorundaydım, o büyük fırsatı kaçıramazdım.
Salzburg dünyanın en hoş kentlerinden biri ve Mozarteum da hala en kıymetli müzik okullarının başında geliyor lakin ben daima hüzünlüydüm, ailemsiz güya daima eksiktim. Annem, babam ve kardeşimden başka geçen o yıllarda çok acı çektim, çok gözyaşı döktüm lakin yeniden de çok çalıştım, süratli öğrenebildiğim için küçük yaşta epey geniş bir repertuarım oldu…
‘Büyük piyanistlerin hocası BENİ seçti’
Mozarteum’dan 8 yılda, hem konser piyanistliği hem de müzik pedagojisi alanlarında çift anadal yaparak mezun oldum. Mezun olduğum yaz İspanya’daki bir master class’ına katıldığım büyük piyanistlerin hocası Maria Curcio, beni kendi yaşadığı kent olan Londra’ya yerleşmeye ikna etti.
O sıralarda bildiğim, tanıdığım bir sürü piyanist arkadaşım onunla çalışmak için beklemedeydi, şu an ismini vermek istemediğim birtakım Türk piyanistler de dahil olmak üzere…
Onların ortasından yalnızca beni seçmesi, bana Salzburg’daki üniversite hayatımda ailemsiz geçirdiğim o uzun ve hüzünlü yılların acısını unutturdu, kısa mühlet içinde büyük bir memnunlukla Salzburg’dan Londra’ya taşındım. Evvel onun öğrencisi akabinde asistanı oldum. Hem öğrendiğim hem de öğrettiğim çok verimli bir süreçti Londra’da geçen 10 yılım.
‘GS marşı’nın (ç)alıntısı yok’
– Biraz da albümlerinizden kelam edermisiniz?
Birçok albümüm var fakat şu an hala en revaçta olan 1998 yılında bestelediğim Galatasaray Marşı albümü. Dijital ortamda dinlenme rekorları kırıyor. Olağan ne de olsa özgün bir kesim, (ç)alıntısı yok, kalıbı yok, tek ve eşsiz. Yıllar uzunluğu halkın çok sevip benimsediği bir kesim oldu…
‘Devlet Sanatçısı’ olmak gurur verici
– Devlet Sanatkarı unvanına sahip olmak nasıl bir his?
Elbette onur duyduğum bir unvan, bir paye… 1998 yılında Ankara’da seçkin bir konseyin kararıyla önerilen 3 bireyden biri olmak ve Sayın Cumhurbaşkanımız merhum Süleyman Demirel tarafından da bu unvana uygun görülmek beni çok keyifli etmişti. O devir Londra’da yaşıyordum ve akademik mesleğimi şimdi profesörlük mertebesine taşımamıştım, hasebiyle “Devlet Sanatçısı” unvanı benim birinci unvanımdı lakin sonrakiler de çok pahalı olağan zira çok emek verdim.
‘Kendimi çok ihmal ettim’
– Yeni çalışmalarınız, yeni projeleriniz neler?
Londra’da Maria Curcio üzere çok değerli bir hocanın asistanlığını yaptığım yıllarda dünyanın dört bir yanından gelen gençlerin yetişmesine katkıda bulundum. Maria’yla birlikte yarışlara hazırladığımız genç piyanistler en kıymetli müsabakalarda mükafatlar kazandılar. Bilgi paylaşılınca pahalıdır biliyorum ancak ben uzun yıllar çok ağır ders verdikten sonra aslında kendimi çok da ihmal ettiğimi fark ettim. Daha repertuarıma almak istediğim bir sürü eser var, bekleyen kayıtlarım ve kendi yazdığım modüller var. Bunların hepsi için de vakit lazım, aslında haftanın tüm günleri artık dolu dolu bana lazım diye düşündüm ve birkaç ay evvel radikal bir kararla üniversiteden ayrıldım…
Meslektaşlarına esprili bir yanıt
– Çok sevdiğiniz akademisyenliğe neden veda ettiniz?
1988-2004 yılları ortasında İzmir Devlet Senfoni Orkestrası’nın da solist sanatçısıydım. Profesörlük sürecimde konserlere orta vermek zorundaydım zira ders verdiğim üniversitede öncelikle “Orff Schulwerk Temel Müzik ve Hareket Eğitimi” dersimin tüm dünyadaki seminerlerine katılarak kendimi o alanda da şimdiki tutmak ve ‘’Müzik Eğitimi’’ alanındaki başka toplu derslerimi hazırlamak için önemli bir vakte gereksinimim vardı. Son vakitlerde bana daima “Nerelerdeydin, konserlere de hayli bir orta vermişsin…” diyen meslektaşlarıma da buradan esprili bir mesajım olsun… Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesindeydim ve bence en az konser piyanistliği kadar önemli olan “nitelikli müzik öğretmenleri” yetiştirmekle meşguldüm. Doçentliğim sonrasında hazırladığım makaleler, yurtdışı yayın ve seminerlerim ile Profesörlüğe yükseltildim. Bizim mevzuatta aşikâr bir sayıda öğrenci mezun etmek bu yükseltmeler için maalesef kâfi olamıyor, öteki kriterleri de yerine getirmek için çok çalışmak gerekiyor. Lakin ben artık yine/yeniden sizlerle müzik yapabilmek için kendimi yetiştirmeye döndüm.
‘7 Mart hayatımın en makus günü’
– 7 Mart’ta babanız, çok bedelli gazeteci Çetin Emeç için her yıl olduğu üzere bir anma programı düzenlenecek… Siz de o programda yer alacaksınız…
Neler hissediyorsunuz?
7 Mart benim hayatımın en berbat günü. Babamın vurulduğu haberini Londra’dayken aldım fakat hayatta olup olmadığını bilmeden, öğrenemeden uçağa atlayıp geldim. Akşam saatiydi, Suadiye’deki konutumuza vardım ve orada beni karşılayan ağır kalabalığı görünce sabah Londra’dayken soramadığım o sıkıntı sorunun karşılığını da almış oldum. Babamı anma merasimlerinde yanımızda olan herkese daima sıkı sıkıya sarılmak, kucaklamak istiyorum. Bilhassa o gün şefkate ve sevilmeye o kadar gereksinimim var ki… Başta Sayın Kadıköy Belediye Başkanı Mesut Kösedağı olmak üzere, Lider Danışmanı Sayın Can Ersal’a, Kültür Müdürü Sayın Ömür Kurt’a ve tertipte emeği geçen herkese içten teşekkürlerimi sunarım. Ayrıyeten babamız Çetin Emeç’in ortamızdan ayrıldığı günden bugüne dek her vakit yanımızda olan, onun gazetecilik unsurlarına yürekten bağlı aile dostumuz pahalı gazeteci Sayın Uğur Dündar’a da gönülden teşekkür etmek isterim.
‘Babama lâyık olabilmek için çok çalıştım’
Biraz da babanızı kaybetmenin üzerinizde bıraktığı tesirlerden, O’nun size kattığı kıymetlerden bahseder misiniz? Eminim müzik ömrünüzde büyük dayanağı var…
Mozarteum’dan mezun olup Maria Curcio ile çalışmak için güle oynaya Londra’ya taşındığımdan 1 yıl sonra bir sabah babamın suikast haberiyle hayatımın o en makûs gününe uyandım. Detaylara girmeyeceğim ancak birinci vakitler çok zorlandım.
Piyanist olma sevdam yüzünden farklı geçirdiğimiz ve babacığımdan yoksun olduğum onlarca yıla çok acıdım. Bildiğim, öğrendiğim her şey değersizleşti güya, hatta beni rahatsız etti. Uzunca bir vakit “keşke”ler ile yaşadım daima fakat sonra ona son telefon konuşmamızda verdiğim bir kelam aklıma geldi.
“Söyle bakalım bugün kaç saat çalıştın?” diye sorardı daima babam beni aradığında ve ben, ne tuhaf ki o son konuşmada “saat yüzünden değil, ben daima sana layık olabilmek için çok çalışıyorum” demiştim. Bu kelam bir yemindi adeta ve ben o kelamı epey yıl hiç aklımdan çıkarmadım.
Konserler başlıyor
– Önümüzdeki günlerde konser programınız nasıl?
Önümüzdeki haftalarda CKM, AKM, Koç Okulları ve Yeldeğirmeni Sanat’ta resitallerim ve konserlerim olacak. 26 Mart’ta CKM’de “Anne ve Bebek Sıhhati Vakfı” faydasına kıymetli Opera Sanatkarımız Tenor Sedat Can Öztoprak ile sahnede olacağız ve Schubert’in o süper yapıtı “Winterreise”yi seslendireceğiz.