Dalgaların derinliklerinde hayal edilemez bir hazine yatıyor: 20 milyon ton altın. Bu ölçü, insanlık tarihindeki tüm kıymetli metal çıkarımlarını geride bırakıyor. Fakat bu büyüleyici keşif, sorulardan daha fazlasını beraberinde getirdi.
Okyanuslardaki bu altına ulaşmak sahiden mümkün mü? Bu hazinenin çıkarılmaya çalışılması, çevresel ve teknolojik açıdan ne üzere tesirler doğurabilir?
NASA açıkladı
es.gizmodo’nun haberine nazaran NASA’nın yaptığı son açıklama, okyanusların 20 milyon tonluk çözünmüş altın rezervine konut sahipliği yaptığını ortaya koyarak dünyayı şaşkına çevirdi. Birinci bakışta bu, global ekonomik krizlerin tahlili üzere görünebilir; fakat gerçekler bu optimist tabloyu gölgede bırakıyor.
Altının erişilebilirliğini engelleyen temel sorun, metalin okyanus suyunda çok düşük konsantrasyonlarda çözünmüş halde bulunması. O denli ki, deniz suyunun her litresi sırf 0,00000005 gram altın içeriyor. Bu durum, mevcut teknolojilerle çıkarımını neredeyse imkânsız hale getiriyor; zira geri kazanım maliyeti, elde edilecek altının bedelini ziyadesiyle aşacak düzeyde.
Çevresel tesirleri de epeyce yıkıcı
Büyük ölçekli bir altın çıkarma projesinin çevresel tesirlerinin epeyce yıkıcı olacağı ikazında bulunuluyor. Okyanuslardan altını filtrelemek için uygulanacak usuller, biyolojik çeşitliliği önemli biçimde tehdit edecek endüstriyel operasyonları gerektiriyor. Uzmanlar, şu anki şartlarda bu risklerin, potansiyel ekonomik faydayı haklı çıkarmadığı konusunda ortak bir görüşe sahip. Çevresel ve teknolojik mahzurlar, bu cins projelerin uygulanabilirliğini büyük ölçüde sınırlıyor.
Sualtı madenciliğe ilgi arttı
Sualtı altın keşfi, uygulanabilir bir tahlil olmaktan çok ilgi alımlı bir merak konusu olarak bedellendiriliyor. Buna karşın, bu keşif su altı madenciliğine olan ilgiyi yine canlandırdı. Papua Yeni Gine üzere bölgelerde deniz tabanından mineral çıkarma projelerinin geliştirilmesi, çevresel tesirleri üzerine ağır tartışmalara yol açtı.
Madencilik faaliyetlerinin deniz ekosistemleri üzerindeki yıkıcı tesirleri, tartışmaların odak noktasını oluşturuyor. Yükselen tortular ve kimyasal atıkların, deniz canlılarını ve eşsiz su altı ömür alanlarını önemli halde tehdit ettiği belirtiliyor. Buna karşın, birtakım bilim insanları ve teşebbüsçüler, teknolojik yeniliklerin gelecekte daha sürdürülebilir madencilik tahlilleri sunabileceğine dair umutlarını koruyor. Bu optimist bakış, su altı kaynaklarının sorumlu bir biçimde kıymetlendirilmesi için yeni fırsatlar sunabilir.
Okyanustan altın çıkarmanın inançlı bir yolu var mı?
Günümüzde bu altını çıkarma süreci imkânsız bir hayal üzere görünse de bilimsel gelişmeler sürat kesmeden devam ediyor. Araştırmacılar, etrafa ziyan vermeden altın geri kazanımını mümkün kılacak yeni teknolojilerin geliştirilme ihtimalini göz gerisi etmiyor. Lakin, bu gayeye ulaşılana kadar altın, teknoloji ve sürdürülebilirliğin buluşacağı vakti bekleyerek okyanusun derinliklerinde gizli kalmaya devam edecek.
Bu dikkat cazibeli keşif, gezegenimizin sakladığı hazineler hakkında ne kadar az bilgiye sahip olduğumuzu ve doğal dengeyi bozmadan bu kaynaklardan yararlanmanın ne derece karmaşık bir süreç olduğunu bir sefer daha hatırlatıyor.