Menajer Ayşe Barım’a bağlı çalışan oyuncu Serenay Sarıkaya’nın müzikçi Mert Demir ile reklam aşkı yaşadığı ve Barım’ın bunun karşılığında 5 milyon dolar aldığı öne sürülmüştü. Sonrasında da Barım hakkında dizi kesiminde monopolleşme suçlamasıyla soruşturma başlatılmıştı.
“DİŞİMLE, TIRNAĞIMLA GELDİM”
Başlatılan soruşturma kapsamında adliyeye gidip tabir veren Sarıkaya “Birliktelik karşılıklı olarak büsbütün hür irademizle devam etmektedir. Dişimle, tırnağımla bugünlere geldim. Beni itibarsızlaştırma çalışıyorlar” derken Demir de “Reklam alakası değil çok sevdiğim, aşık olduğum bir bağlantının içerisindeyim” diye konuşmuştu.
Ve daha birçok oyuncunun verdiği tabirlerin akabinde Barım, Seyahat Parkı protestolarının planlayıcılarından olma suçlamasıyla tutuklandı.
Menajaerinin tutuklanmasıyla şoka giren ve gelen projeleri geri çeviren Serenay Sarıkaya’dan duygusal bir bayram bildirisi paylaştı.
“BABAMI NAMAZDAN ÇIKARKEN YAKALADIM”
Takipçileriyle dertleşen oyuncu içini döktü. Sarıkaya, paylaştığı bildirisinde şu tabirlere yer verdi:
“Her bayram olduğu üzere bu bayram da evvel cicilerimi giyip hazırlandım. Anne tarafım bayramlarda bilhassa anneanneme giderken hoş ve bakımlı olma işini çok ciddiye alır. Sonra da sevdiğim büyüklerimi, ailemi arayarak güne başladım. Babamı aradım evvel. Zira ne kadar geç ararsam o kadar bozulur. Bayram namazından çıkarken yakaladım babamı. Onu çok sevdiğimi, sıhhatle, sıhhatle bir arada birçok bayramlar görmeyi dilediğimi söyledim. Sonra annemi aradım. Hoş bir bayram kahvaltısı yapmışlar, dolaşmaya çıkacaklarmış birazdan. Anneme de onu çok sevdiğimi söyledim. Her zamanki üzere gözlerimden anladı burukluğumu. ‘Çok şükür sağlıklıyız, işin gücün yolunda buna da şükür, at kırgınlıklarını, kucakla herkesi ve her şeyi. Biz bugünlere başımıza ne gelirse gelsin kucaklayarak ve affederek geldik’ dedi. Dağılmamak için gözlerimi kaçırdım.”
“KÜSKÜNÜM”
“Normalde anneannemi arardım sonra. Kalan son aile büyüğümüz oydu, geçen sene vefat etti canım. Beni çok severdi. Ben de onu çok sevdiğimi, onu ne kadar özlediğimi söylerken daima kıkır kıkır gülerdi çok güzeline giderdi. Benim ismimi hakikat söyleyene kadar evvel annemin sonra teyzemin isimlerini söyler sonunda Serenayyyyım guzum der, kaygı yanardı sıhhatinden, ağrılarından… Sonra Ayşeciğimi arardım. Muhtemelen köyünde, konutunda olurdu. Kocaman gülümseyerek açardı telefonu. Büyük ihtimalle bir bayram sofrası hazırlığında yakalardım onu. Zira tüm sevdiklerini bir ortaya toplamaya bayılır. ‘Kaç gel haydi, bir iki gün sonra dönersin’ kaygısı kesin. Daima ağırlardı, herkesi ağırlardı, kucaklardı herkesi ve her şeyi. Annemin dediği üzere. Artık onun sofrasına gidemediğim günler için de buruğum küskünüm.”
“Demem o ki. Lakin buruk, fakat eksik, lakin uzak herkesin bayramını canı gönülden kutlarım ve gönülden kucaklarım hepinizi. Hayatta ve sağlıklı epeyce, sevdikçe ve sevildikçe, özgürce kucakladıkça ve kucaklaştıkça, güzelleşecek, hoşlaşacak her şey…”