Trichopelma cinsi çoklukla küçük tarantulalardan oluşurken, T. grande, bu cinsin bilinen en büyük üyesi. Beden uzunluğu 8.4 ila 11.2 milimetre ortasında değişen bu tarantulanın en ayırt edici özelliği, bacaklarını kaplayan uzun ve tüylü kıllar.
Bu stil tüylü bacaklar ekseriyetle ağaçta yaşayan tarantulalarla ilişkilendirilse de T. grande, yerde yaşayan bir tıp. Masaryk Üniversitesi’nden araştırmacı David Ortiz, bu özelliğin örümceğin yırtıcı kuşlar ve yılanlar üzere avcılara karşı bir savunma düzeneği olabileceğini belirtti. “Bacakların tüylülüğü, örümceğin hem avcıları caydırmasını hem de dış uyaranlara daha hassas hale gelmesini sağlıyor” dedi.
Ortiz ve grubu, bugüne kadar sadece dört T. grande örneği buldu: Üç yetişkin erkek ve bir genç erkek. Lakin şimdi dişi bir örnek bulunamadığı için dişilerin davranışları ve tüylülük dereceleri hakkında bilgi yok. Erkekler ekseriyetle göçebe bir hayat sürerek çiftleşmek için dişileri arıyor; dişilerin ise yuvalarında kalmayı tercih ettiği düşünülüyor.
Bu yeni tarantula tipi, yalnızca boyutuyla değil, birebir vakitte avlarını yakalama yetenekleriyle de dikkat çekiyor. Böcekler, kertenkeleler, kurbağalar ve öteki küçük sürüngenler T. grande’nin esas besin kaynakları ortasında yer alıyor. Bilim insanları, bu cinsin insanlara ziyan vermediğini ve sokmalarının bir arı sokmasından daha hafif olduğunu belirtti.
Viñales Ulusal Parkı, tarantulalar için bir hayat alanı sağlamasının yanı sıra önemli tehditlerle de karşı karşıya. Ağaç kesiti ve kasırgalar üzere insan kaynaklı ve doğal felaketler, bu bölgedeki ekosistemin bozulmasına yol açıyor. Ortiz, “Bu eşsiz çeşidin daha derinlemesine incelenmesi gerekiyor” diyerek bölgenin korunması gerektiğine vurgu yaptı.
Leave a Reply